Vechtscheiding, wie is de dupe?

Dit was de titel van de aflevering van debat op 2 waarin besproken werd dat echtscheidingen zelden gemakkelijk gaan. Eén op de drie scheidingen is een vechtscheiding. Vechtscheidingen hebben dramatische gevolgen, vooral voor de kinderen. De Kinderombudsman vraagt in zijn jaarverslag ook aandacht voor vechtscheiding: kinderen zijn teveel de dupe en er wordt te weinig naar ze geluisterd.

Ik was bij de uitzending aanwezig en wat mij opviel is dat de deskundigen het oneens zijn over wat anderen, namelijk de kinderen, hiervan vinden. Natuurlijk kunnen kleine kinderen hierover weinig zeggen maar oudere kinderen zeker wel. Jeugdzorg stelt dat het kind beter af is met één ouder als zij ruzie blijven maken en vindt dat de kinderen bij die ouder moet blijven die tijdens het huwelijk de meeste zorg voor de kinderen had, dat is in bijna alle gevallen de moeder. De ombudsman pleit voor het begeleiden van de kinderen door een professional zodat de kinderen, meer dan nu, een stem hebben in de rechtbank die dan echt gehoord is. Kinderrechters blijken niet voldoende in staat om kinderen te horen, zo staat beschreven in het jaarverslag.

We bestrijden de symptomen en zijn daar behoorlijk druk mee, met als grote verliezer de kinderen. De oplossing zit hem natuurlijk in het normaal als volwassen ouders uit elkaar gaan. Geen vechtscheiding maar een constructief overleg over hoe samen de opvoeding afgerond wordt. Ja je bent dit verplicht aan je kinderen. Hoe moeilijk dit ook is, je zult jezelf moeten wegcijferen voor je kinderen. Niet scheiden lijkt mij geen optie, dit is natuurlijk geen normale gezinssituatie en zal vermoedelijk tot meer spanningen gaan leiden.

Volgens de cijfers van de ombudsman is 1 op de 3 scheidingen een vechtscheiding en dit zijn er jaarlijks zo’n 10.000. Als al deze vechtscheidingen leiden tot het beschadigen van kinderen, zijn dan de ouders die willen vechtscheiden niet verantwoordelijk en aansprakelijk voor hun daden? Er bestaat aardig wat wet- en regelgeving die kinderen moet beschermen tegen onder andere hun eigen ouders. Maar vechtscheiden is daar geen onderdeel van.

In mijn praktijk spreek ik alleen ouders die juist niet vechtend uit elkaar willen, gelukkig is dit de overige 2/3 van de scheidende populatie. Ook hier bemerk ik spanning en is het lastig om ineens de zorg te verdelen. Kies een praktische manier, ga daarmee aan de slag en evalueer dit met je ex en vooral met je kinderen. Verdiep je een beetje in je kinderen en de specifieke vragen die op hun leeftijd spelen. Leg de afspraken vast en blijf vanuit de kinderen redeneren. Het ouderschapsplan dat ik met mijn cliënten opstel, voorziet de meeste valkuilen en geeft een goed houvast. Opvoeden is samen al moeilijk genoeg, en na een scheiding wordt dit er niet makkelijker op, gelukkig zijn er ook heel veel ouders die het wel goed doen.

Rob Buttner, scheidingsbemiddelaar Eerlijk Scheiden, 072 7433631 of rob.buttner@eerlijk-scheiden.nl