Een veelgestelde vraag, wie heeft recht op de kinderen? Maar is deze vraag eigenlijk wel relevant? Moeten ouders zich niet afvragen of de kinderen recht hebben op beide ouders? En zo ja, hoe ze dat gaan organiseren?

Het is vaak een lastige keuze om een zorgverdeling te maken die voor beide ouders past. Ineens realiseer je je dat de kinderen misschien nog maar 50% van hun tijd bij jou zijn. Ineens zijn ze voor de helft van de tijd uit je leven. Dat is wel even omschakelen.

Natuurlijk zijn de kinderen vaker bij mij !

Sommige ouders vinden dat hun recht op de kinderen zwaarder telt dan bij de andere ouder. Dit kan komen door de hoeveelheid uren die je werkt, door degene die het initiatief heeft genomen tot de scheiding of omdat de zorgverdeling altijd al anders was dan 50/50. De discussie over recht op de kinderen is per definitie een oneigenlijke. Wat je ook voelt of vindt, houd in gedachten dat de kinderen het heel zwaar krijgen als ze ook maar 50% van de tijd elke ouder kunnen zien. Vaak moeten ze daarvoor ook nog verhuizen en wonen ze in twee huizen wat veel minder praktisch is.

Recht op de kinderen, een rare stelling.

De vraag is dus niet wie heeft meer/minder recht op de kinderen maar veel meer, de kinderen hebben het recht om opgevoed te worden door beide ouders, hoe gaan die ouders dat regelen?

recht op de kinderen of recht op ouders?

Ouderschapsplan maken zonder recht op de kinderen

In een ouderschapsplan staat nooit wie heeft recht op de kinderen, maar daar staat een zorgverdeling. Een schema voor alle weken en de vakanties en feestdagen in bijzonder. Natuurlijk is lastiger om de dagen dat jij aanwezig bent voor de kinderen, in je eentje de zorg te verlenen. Je kunt niet meer terugvallen op je partner. Maar vaak lukt het prima met aanvullende afspraken bij de werkgever, de oppas of de kinderopvang om toch alles in het rooster in te passen. Dit kost wel aandacht en moeite. Maar dit is het waard. Betrek de kinderen er ook bij als dit mogelijk is. Check even of het wel zo handig is om bij pappa te zijn op de dagen dat er gesport wordt als juist mamma naast het sportveld woont. Het is niet alleen voor ouders moeilijk, het is vooral voor kinderen moeilijk.

Uitgangspunt is 50/50, co-ouderschap dus !

Een logische gedachte is dat wel. We hebben beide evenveel recht op de kinderen, toch? Nee de kinderen hebben het recht etc. Maar ook dan lijkt een co-ouderschap de eerlijkste oplossing. Ja vanuit de gedachte evenveel opgevoed te worden door elke ouder is dit zeker waar. Maar opvoeden zit hem niet alleen in 50% van de tijd, opvoeden zit hem juist in aandacht op de momenten dat het er toe doet. Dat is niet als ze op school zitten, dat is juist na school. Dus overweeg goed hoe je de tijd verdeelt en let daarbij ook op Quality-time. Het weekend is vaak belangrijker dan doordeweeks, maar ook vakanties en speciale momenten als de avondvierdaagse of zwemles, etc.

Hoe maak je een verdeling?

Als je geen wisselende diensten hebt en de weekenden vrij dan is het handig om eerst de weekenden te verdelen. Als je om en om een weekend doet dan heb je 4 van de 14 dagen geregeld. De overige 10 dagen zijn dan nog te bespreken. Je houdt rekeningen met de werktijden, de schooltijden, de oppastijden e.d. en zo puzzel je een schema uit. Daarna kijk je nog even naar de verdeling maar een goed schema hoeft niet perse 50/50 te zijn. De vakanties zijn vaak lastiger, kinderen hebben al gauw 12 weken vakantie per jaar, ouders meestal niet. Dus begin eerst maar met de zomervakantie. Elk 3 weken kan maar is soms wel lang voor de kinderen om de andere ouder niet te zien, begin eerst met een hele week of twee weken aaneengesloten en bouw dit verder uit. Feestdagen zijn voor de een belangrijker dan de ander, kijk vooral naar de kinderen wat zij die dagen leuk vinden om te doen.